Wszechświat to za mało..!
![](http://swjacek.c0.pl/wp-content/uploads/2023/09/image.png)
Nauka vs. Wiara
– rozmiary wszechświata –
*
W klasztorze kamedulskim dzwony biją na jutrznię o wpół do pierwszej w nocy.
![](http://swjacek.c0.pl/wp-content/uploads/2023/09/image-9.png)
Stoję przed swoją pustelnią i czekam, aż skończą dzwonić, i patrzę – widzę zieloną trawę przy bucie. Jedno źdźbło trawy rzuca cień.
Nie ma księżyca, tylko pogodne niebo. Patrzę – cień gwiazd. A najbliższa gwiazda oddalona wiele lat świetlnych od Ziemi.
Nagle objawia się olbrzymia przestrzeń i doświadczam aktu obecności. Nagle milionowe przepaści lat świetlnych są tutaj widoczne w tym cieniu źdźbła trawy.
I dzwoni dzwon na jutrznię.
Noc daje poczucie ogromu przestrzeni. To jest właśnie ten czas po północy, kiedy nagle doznaje się takiego przeżycia ogromu, w którym obecny jest Bóg..
*
No właśnie..
..ale czy na pewno zdaję sobie sprawę, jak ogromna jest to przestrzeń, patrząc z zachwytem w to niebo..?
![](http://swjacek.c0.pl/wp-content/uploads/2023/09/image-10.png)
Błyskawiczny rozwój nauki o kosmosie oraz fizyki i matematyki ostatnich dziesiątek lat mogą mi to nieco ułatwić..
Bo zastanawiając się nad majestatem ogromu wszechświata – warto na początku rozważyć wielkość samej Ziemi i kilku innych obiektów..
![](http://swjacek.c0.pl/wp-content/uploads/2023/09/image-11.png)
Około cztery razy większa od swojego naturalnego satelity – mierzy 40 tysięcy kilometrów na równiku i waży w przybliżeniu 6,000,000,000,000,000,000,000,000 kilogramów (24 zera)!
Grubość skorupy ziemskiej w niektórych miejscach dochodzi do 70 km, podczas gdy najgłębsze ludzkie kopalnie TauTona i Mponeng wcinają się tylko na ok. 4 km.
![](http://swjacek.c0.pl/wp-content/uploads/2023/09/image-12.png)
Nikt prawdopodobnie osobiście nie zwiedzi wszystkich zakątków naszej planety, ani nie będzie w stanie wyobrazić sobie jej gigantycznej masy – a przecież to dopiero początek..
Bo jeszcze trudniej jest uświadomić sobie, że Ziemia to dopiero piąta co do wielkości planeta ogromnego Układu Słonecznego.
Znacznie większe są gazowe olbrzymy: Jowisz, Saturn, Uran i Neptun. Ten pierwszy posiada większą masę, niż wszystkie inne planety razem wzięte.
We wnętrzu Jowisza można by zmieścić tysiąc Ziem, a jego siła grawitacyjna pozwala mu utrzymać 63 księżyce.
Tak naprawdę planety znajdują się znacznie dalej od siebie, ale poniżej – w tym skondensowaniu – lepiej widać różnicę wielkości między nimi:
![](http://swjacek.c0.pl/wp-content/uploads/2023/09/image-13.png)
Odległość między Ziemią, a Księżycem w zasadzie nie wydaje się zbyt duża, prawda..?
![](http://swjacek.c0.pl/wp-content/uploads/2023/09/image-14.png)
Rys. NASA/Goddard Space Flight Center Scientific Visualization Studio
No to możemy się zdziwić..
Bo między Ziemią, a Księżycem zmieściłyby się wszystkie pozostałe planety Układu Słonecznego, z małym zapasem..
![](http://swjacek.c0.pl/wp-content/uploads/2023/09/image-15.png)
A gdyby ktoś chciał udać się na niego samochodem jadącym ze stałą prędkością 100 kilometrów na godzinę, to musiałby jechać bez przerwy przez 160 dni. Mógłby nam wtedy zrobić zdjęcie, gdzie z księżyca wyglądalibyśmy mniej więcej tak:
![](http://swjacek.c0.pl/wp-content/uploads/2023/11/image.png)
Dla porównania – zdjęcie poniżej przedstawia Ziemię z perspektywy Marsa..
![](http://swjacek.c0.pl/wp-content/uploads/2023/11/image-1.png)
A tu my widziani zza pierścieni Saturna przez sondę Cassini..
![](http://swjacek.c0.pl/wp-content/uploads/2023/11/image-2.png)
.. oraz zza Neptuna przez sondę Voyager 1 (najbardziej oddalony i wciąż działający wytwór ludzkiej cywilizacji..)
![](http://swjacek.c0.pl/wp-content/uploads/2023/11/image-3.png)
Trochę odlecieliśmy.. wróćmy bliżej słońca. Stale coś się na nim dzieje.. poniżej rozbłysk słoneczny w porównaniu z Ziemią..
![](http://swjacek.c0.pl/wp-content/uploads/2023/11/image-4.png)
A tutaj to samo słońce widziane z powierzchni Marsa..
![](http://swjacek.c0.pl/wp-content/uploads/2023/11/image-5.png)
A skoro już o skali..
..poniżej na zdjęciu – ten mały maz koło Wielkiej Czerwonej Plamy to nasz kontynent – Europa.
A sama Czerwona Plama to gigantyczna burza na Jowiszu trwająca już przynajmniej od 350 lat..
![](http://swjacek.c0.pl/wp-content/uploads/2023/09/image-16.png)
Tu z kolei Ziemia (a dokładniej 6 Ziem) w porównaniu z Saturnem:
![](http://swjacek.c0.pl/wp-content/uploads/2023/09/image-17.png)
Inną ciekawostką jest kometa Czuriumowa-Gierasimienko, należąca do rodziny komet Jowisza (została odkryta w 1969 roku przez kijowskiego astronoma Klima Czuriumowa; była celem prowadzonej przez Europejską Agencję Kosmiczną misji Rosetta).
To jej zdjęcie z teleskopu VLT z 11 sierpnia 2014r.:
![](http://swjacek.c0.pl/wp-content/uploads/2023/09/image-18.png)
A to jej wizja nad centrum Los Angeles w rzeczywistym rozmiarze:
![](http://swjacek.c0.pl/wp-content/uploads/2023/09/image-19.png)
Jak widać – te kosmiczne drobiazgi w takiej scenerii mogą wzbudzić niemały szok w naszych ludzkich umysłach..
A to zaledwie nasze najbliższe podwórko..
*
«Spójrz na niebo i policz gwiazdy, jeśli zdołasz to uczynić» (Rdz 15, 5)
«..dam ci potomstwo tak liczne jak gwiazdy na niebie i jak ziarnka piasku na wybrzeżu morza..»(Rdz 22,17)
![](http://swjacek.c0.pl/wp-content/uploads/2023/11/image-7.png)
Naukowcy mówią, że gołym okiem można zobaczyć około 7.000 gwiazd..
Ale we Wszechświecie jest ich dużo więcej, niż ziaren piasku na wszystkich plażach Ziemi.
Wiele z tych gwiazd jest znacznie, znacznie większych od Słońca. Przy niektórych to ono wydaje się być ziarnkiem piasku.
![](http://swjacek.c0.pl/wp-content/uploads/2023/11/image-8.png)
A co dopiero zdać sobie sprawę, że tylko w naszej galaktyce jest ich jakieś 300 miliardów..
Można powiedzieć, że Galaktyka Drogi Mlecznej to nasz kosmiczny dom – jej średnica wynosi 100 000 lat świetlnych.. Jest to skupisko kilkuset miliardów gwiazd, które wspólnie krążą wokół centrum. Jedną z tych gwiazd jest właśnie nasze Słońce.
![](http://swjacek.c0.pl/wp-content/uploads/2023/11/image-9.png)
My zaś żyjemy na peryferiach tej galaktyki, mniej więcej tutaj:
![](http://swjacek.c0.pl/wp-content/uploads/2023/11/image-10.png)
Każdej nocy od lipca do września możemy obserwować jej ramię w postaci jasnego pasma, przebiegającego przez cały nieboskłon.
Wystarczy bezchmurne niebo i dobra pogoda, a także ustronne miejsce bez miejskiego światła.
![](http://swjacek.c0.pl/wp-content/uploads/2023/11/image-11.png)
Nieco później – jesienią, przy bardzo dobrych warunkach pogodowych, można przypatrzeć się naszej najbliższej galaktycznej sąsiadce – Andromedzie..
Jest ona jednym z najdalszych obiektów, jakie da się zobaczyć gołym okiem na niebie, a znajduje się ok. 2,5 miliona lat świetlnych od Ziemi!
![](http://swjacek.c0.pl/wp-content/uploads/2023/11/image-12.png)
O ile Droga Mleczna liczy ok. 300 miliardów gwiazd, to Andromeda ma ich aż trylion. A takich galaktyk we Wszechświecie jest miliony! Patrząc w niebo na te obiekty można więc zderzyć się z rzeczywistym rozmachem Stwórcy..
Do tego można uświadomić sobie coś jeszcze..
Bóg jest nieskończony, a to jest Jego obraz. My malujemy pędzlem, a On maluje miliardami gwiazd i bilionami galaktyk. I zna moje imię. Bóg biliona gwiazd zna moje imię i zna moje przeznaczenie, które ja kiedyś odkryję.
Tak właśnie można zobaczyć wszechświat w tej skali i nasze w nim miejsce..
Ale można go jeszcze zobaczyć z innej perspektywy..
Bo gdy spojrzymy w tę przestrzeń, podobną do bezbrzeżnego, ciemnego, spokojnego oceanu, na którym rozsiane zostały na kształt wysp poszczególne masy gwiazd, liczące miliony ciał niebieskich – to ogarnia nas niewyobrażalna bliskość Boga, wykraczająca poza wszelkie granice..
Wtedy nasuwa się pytanie: jak daleko rozciąga się ta potęga.. potęga nieskończonej mądrości Bożej?
![](http://swjacek.c0.pl/wp-content/uploads/2023/11/image-13.png)
„Oto niebiosa i niebiosa niebios nie mogą cię ogarnąć, a cóż dopiero ten dom, który zbudowałem?!” (1 Krl 8,27)
*
A jednak spróbujmy to sobie wyobrazić – przynajmniej na tyle, na ile pozwala nam dotychczasowa wiedza, nauka i zdolność umysłu..
*
Wybierzmy się zatem w podróż do brzegów znanego nam Wszechświata..
![](http://swjacek.c0.pl/wp-content/uploads/2023/11/image-14.png)
Startując spod naszej rodzimej gwiazdy – Słońca, w głąb kosmosu – wyruszamy z prędkością światła tj. 300 000 km/s ( a dokładnie 299 792 458 m/s)..
Rozpocznijmy naszą wyimaginowaną wyprawę o północy 1 stycznia 2024r.
![](http://swjacek.c0.pl/wp-content/uploads/2023/11/image-15.png)
Szybko mijamy orbitę Merkurego i Wenus..
![](http://swjacek.c0.pl/wp-content/uploads/2023/11/image-16.png)
Pokonując 150 000 000 km (jakie dzielą Ziemię od Słońca) w jedyne 8 minut i 19 sekund – kontynuujemy podróż..
![](http://swjacek.c0.pl/wp-content/uploads/2023/11/image-17.png)
Mijamy Marsa, następnie gazowe planety – olbrzymy (Jowisza, Saturna, Urana i Neptuna)..
![](http://swjacek.c0.pl/wp-content/uploads/2023/11/image-19.png)
![](http://swjacek.c0.pl/wp-content/uploads/2023/11/image-18.png)
![](http://swjacek.c0.pl/wp-content/uploads/2023/11/image-20.png)
![](http://swjacek.c0.pl/wp-content/uploads/2023/11/image-21.png)
Wreszcie – po 5 godzinach i 31 minutach mijamy Plutona i towarzyszący mu księżyc..
![](http://swjacek.c0.pl/wp-content/uploads/2023/11/image-22.png)
Do tej pory pokonaliśmy ponad 5,6 miliarda kilometrów. Jest to dystans potrzebny, by dotrzeć zaledwie do granic naszego Układu Słonecznego..
..a mamy wciąż 1 stycznia 2024roku..
![](http://swjacek.c0.pl/wp-content/uploads/2023/11/image-24-1024x498.png)
Teraz zmieniamy kurs naszego lotu, zmierzając w kierunku prostopadłym do Układu Słonecznego..
Za naszymi plecami 9 planet wraz ze Słońcem szybko znikają z pola widzenia..
Jesteśmy coraz dalej..
Pustkę kosmosu rozbija już tylko światło gwiazd tak odległych, że nie widać najdrobniejszego ruchu w perspektywie..
![](http://swjacek.c0.pl/wp-content/uploads/2023/11/image-25.png)
Mija rok..
..później dwa lata,
trzy..
..cztery lata..
Wreszcie – po upływie pięciu lat –
19 kwietnia 2029r.
docieramy do Alfa Centauri –
gwiazdy najbliższej naszemu Układowi Słonecznemu..
![](http://swjacek.c0.pl/wp-content/uploads/2023/11/image-27.png)
Pokonaliśmy około 322 biliony kilometrów, a nasza podróż dopiero się zaczęła..
*
Tak naprawdę to bardzo mała odległość w skali kosmicznej, ale bardzo duża w skali ludzkiej, gdyż przy obecnej technologii wyprawa do Alfa Centauri zajęłaby nam setki lub tysiące lat..
*
Dalej zmierzamy w głąb kosmosu..
Jesteśmy już 10 lat świetlnych od Słońca (2034r)- to wystarczająco daleko w kosmosie, aby zacząć dostrzegać formy, w których skupiają się gwiazdy naszej galaktyki..
![](http://swjacek.c0.pl/wp-content/uploads/2023/11/image-28.png)
Jeszcze dalej – w odległości 100 lat świetlnych od Słońca (2124r)- kłęby gazów i mgławic tworzących ramiona Drogi Mlecznej zaczynają przesłaniać nam widok..
![](http://swjacek.c0.pl/wp-content/uploads/2023/11/image-29.png)
Dopiero na dystansie 1000 lat świetlnych od Słońca, ramiona i dysk naszej galaktyki zarysowują się bardziej wyraźnie..
A więc w naszej podróży potrzebowaliśmy prędkości światła i tysiąca lat czasu (jest 3024rok), aby cały spiralny kształt Drogi Mlecznej był dla nas w ogóle dostrzegalny, jak poniżej..
![](http://swjacek.c0.pl/wp-content/uploads/2023/11/image-30.png)
Od tego miejsca – każdy punkt widoczny na niebie nie będzie już pojedyńczą gwiazdą, ale całą galaktyką złożoną z miliardów gwiazd..
I tak, po 5 milionach lat od rozpoczęcia naszej podróży dostrzegamy, że Droga Mleczna jest częścią gromady około 30 galaktyk! – zwanej, jako Grupa Lokalna..
![](http://swjacek.c0.pl/wp-content/uploads/2023/11/image-31.png)
.. w której naszą najbliższą galaktyką jest wspomniana wcześniej Andromeda..
50 milionów lat świetlnych dalej napotykamy Gromadę Virgo, składającą się z ponad 2 tysięcy galaktyk!
I tak dalej..
..w miarę podróży coraz głębiej w otchłań kosmosu – mijamy galaktyczne gromady, jedna za drugą, a komórki każdej z nich przejawiają coraz bardziej złożone struktury..
![](http://swjacek.c0.pl/wp-content/uploads/2023/11/image-32.png)
Mija miliard lat..
5 miliardów..
Wreszcie po 10 miliardach lat, zmniejszamy prędkość i zwalniamy, aby obserwować teoretyczny obraz struktury Wszechświata w makroskali..
![](http://swjacek.c0.pl/wp-content/uploads/2023/11/image-33.png)
Niezliczone miliardy galaktyk zdają się układać w łańcuchy, grupy i przeróżne formy, rozciągające się poprzez cały kosmos, oddzielone gigantycznymi regionami pustej przestrzeni..
Spektakularny gobelin!
Tak przepastny i różnorodny w swej kreacji, że potęga Stwórcy musi bez wątpienia przewyższać całe pojęcie ludzkości!
![](http://swjacek.c0.pl/wp-content/uploads/2023/11/image-36.png)
A przecież Stwórca jest nieskończenie potężniejszy od wszystkich swoich dzieł!
Mało tego – jest w tej chwili ze mną – w tym miejscu, w którym stoję, patrząc się w niebo – będąc jednocześnie na krańcach Wszechświata miliardy lat świetlnych stąd..
Nic więc zaskakującego w tym, że niektórzy ludzie wolą zamknąć się w klasztorze i kontemplować Boga..
Nic dziwnego, że niejeden wolał umrzeć, niż się Go zaprzeć..
..bo rzeczywiście Bóg jest niezmierzony, pasjonujący i nieogarniony!
![](http://swjacek.c0.pl/wp-content/uploads/2023/11/image-37.png)