..czyli co niesie nam święto Miłosierdzia Bożego..
*
„Pragnę, ażeby pierwsza niedziela po Wielkanocy była Świętem Miłosierdzia”
„W dniu tym otwarte są wnętrzności miłosierdzia mego, wylewam całe morze łask na dusze, które się zbliżą do źródła miłosierdzia mojego; która dusza przystąpi do spowiedzi i Komunii św. dostąpi zupełnego odpuszczenia win i kar. W dniu tym otwarte są wszystkie upusty Boże, przez które płyną łaski; niech się nie lęka zbliżyć do Mnie żadna dusza, chociażby grzechy jej były jako szkarłat. Miłosierdzie Moje jest tak wielkie, że przez całą wieczność nie zgłębi go żaden umysł, ani ludzki, ani anielski.”
.. powiedział Pan Jezus do siostry Faustyny..
*
Czy to oznacza, że w tym dniu mam przepychać się w tłumie ludzi przez Łagiewniki? A może oglądać w telewizji relację z Mszy w Bazylice Miłosierdzia lub iść do kościoła na jakieś specjalne nabożeństwo?
Otóż, niezupełnie.
*
Jeżeli chcesz doświadczyć Bożego Miłosierdzia, pomogą ci proste decyzje.
*
Spowiedź
Jakkolwiek banalnie to brzmi, dzięki jednemu małemu spacerowi do konfesjonału, wszelkie brudy życia znikają. Cokolwiek zrobiłeś, już tego nie ma. Bo nie ma grzechu, którego nie odpuściłby miłosierny Bóg.
*
Ciasto
Miłosierdzie nie kończy się, a często nawet nie zaczyna, na czytaniu mądrych książek. Doświadcza się go w konkrecie. A jak wiadomo, w docenianiu tego, co mamy, pomaga dawanie. Zanim pomyślisz o wszelkich nieszczęściach tego świata i stwierdzisz, że i tak nie wszystkim uda ci się pomóc, upiecz komuś ciasto. Zaproś go do kina. Bezinteresownie podaruj kawałek swojej uwagi i serdeczności.
*
Deal z duszami
Można też zrobić coś dla osób, które nie żyją i nie trafiły do nieba. Dla ciebie kilka „wiecznych odpoczynków” to pryszcz, a dla nich mogą być dużą ulgą. Pamiętaj, że dusze, którym się pomaga, potrafią się odwdzięczyć.
*
Rozmowa z Faustyną
Wielu z nas lektura Dzienniczka kojarzy się z traumą i grozą. Jeżeli tak masz, zamiast czytania, porozmawiaj z s. Faustyną, poproś o jej opiekę i wstawiennictwo. Warto. Jezus mówił otwarcie, że ma dla niej szczególne względy.
*
Wdzięczność
A skoro jesteśmy już przy Dzienniczku, to jedno, co rzuca się w oczy tak mocno, to wdzięczność s. Faustyny nie tylko za dobre, ale też za trudne doświadczenia. Ufała, że zdając się na wolę Boga i Jego Miłosierdzie, idzie najlepszą możliwą drogą. Co więcej, bardzo odważnie i chętnie doświadczała bólu (duchowego i tego lżejszego, fizycznego), ofiarowując je za winy innych ludzi. Jakie to dziwne, że zamiast uzdrowienia można wybrać cierpienie, ale ostatecznie… Jezus też tak zrobił.
To nie znaczy, że mamy cierpieć. To znaczy, że cierpienie, które nigdy nie pochodzi od Boga, możemy Mu oddać. I zamienić zło w miłość jedną, małą decyzją: Jezu, ufam Tobie.
*
Modlitwa silniejsza od anioła
Wszyscy wiemy, że Koronkę do miłosierdzia Bożego przekazał Pan Jezus świętej siostrze Faustynie. Ale być może nie wszyscy kojarzymy, że stało się to „przy okazji” dość przerażającej wizji, jaką miała święta.
Pewnego wrześniowego dnia 1935 roku zobaczyła anioła, który miał właśnie zabrać się do wymierzenia światu kary za wszystkie jego grzechy. Jeśli ktoś ciekaw, jakby to z grubsza miało wyglądać, to warto przeczytać sobie 8, 9 i 16 rozdział Apokalipsy świętego Jana Apostoła.
Widząc anioła gotowego już przystąpić do niszczycielskiej akcji, siostra Faustyna zaczęła się gorąco modlić o ratunek dla świata. I wtedy właśnie usłyszała w sercu słowa:
„Ojcze Przedwieczny, ofiaruję Ci Ciało i Krew, Duszę i Bóstwo najmilszego Syna Twojego, a Pana naszego Jezusa Chrystusa, za grzechy nasze i świata całego! Dla Jego bolesnej męki miej miłosierdzie dla nas i świata całego!”.
W miarę ich powtarzania spostrzegła, że anioł jakby stracił swoją moc i odstąpił od wymierzania sprawiedliwości. Następnego dnia usłyszała od Pana Jezusa, że ma się modlić w ten sposób jak najczęściej. Co ciekawe, początkowo Zbawiciel kazał jej odmawiać koronkę „przez dziewięć dni”, a więc w formie nowenny.
*
Obietnice dla odmawiających Koronkę
Pan Jezus złożył też konkretne obietnice dla każdego, kto będzie odmawiał Koronkę do Miłosierdzia Bożego:
Każdy, kto będzie ją odmawiał dozna miłosierdzia Bożego w swoim życiu.
W godzinie śmierci Jezus będzie go osobiście bronił „jako swojej chwały”, a w związku z tym osoba ta będzie umierała bez strachu, lęku i niepokoju.
Dla umierających, przy których (lub za których) odmawiać się będzie koronkę, znajdą w Nim nie sprawiedliwego Sędziego, ale miłosiernego Zbawiciela i Obrońcę, który stanie między nimi a Ojcem.
Koronka będzie „ostatnią deską ratunku”, którą kapłani będą podawać zatwardziałym grzesznikom. Ci zaś, jeśli choć raz ją odmówią, otrzymają łaskę nawrócenia i umrą w łasce uświęcającej, a więc będą zbawieni.
Dla przytłoczonych własnymi grzechami i przerażonych ogromem swoich win koronka będzie skutecznym „antidotum” na rozpacz i zwątpienie, które mogłyby przywieść ich do ostatecznej zguby.
Faustyna odkryła jednak również (a Pan Jezus jej to potwierdził), że modlitwa ta „sprawdza się” także w sprawach „mniejszego kalibru”. Sama wymodliła nią na przykład… ustanie burzy.
*
W najważniejszej godzinie
Z udzielonych przez Pana Jezusa odnośnie koronki obietnic wyłania się więc obraz modlitwy, która „zabezpiecza” nas na najważniejszą, bo rozstrzygającą godzinę naszego życia – godzinę śmierci, od której zależeć będzie nasza szczęśliwa lub tragiczna wieczność. Dobrze zatem pamiętać, że koronka – w intencji samego Zbawiciela – jest przede wszystkim modlitwą za umierających. Dziś my ratujemy nią kogoś. Ale ufamy także, że kiedyś – gdy przyjdzie nasza pora przeprowadzki na drugi brzeg życia – ktoś następny nam udzieli nią zbawiennego wsparcia.
*
Najłatwiejszy do uzyskania odpust
W 2002 roku Penitencjaria Apostolska wydała dekret, w którym pod zwykłymi warunkami udziela się odpustu każdemu, kto odmówi Koronkę do miłosierdzia Bożego w kościele lub kaplicy przed wystawionym lub schowanym w tabernakulum Najświętszym Sakramentem. Można ten odpust ofiarować także za zmarłych.
Gdyby obojętność można było porównać do przespanego Sylwestra, przemilczanych urodzin czy ślubu bez wesela, nie byłoby wcale źle. Niestety, przy dzisiejszej okazji możemy stracić nie tylko miłe wspomnienia, ale też szansę na kompletnie darmowe, duchowe i wieczne SPA. Z takiej okazji grzech nie skorzystać.
